Senhor genta,
min tormenta
voss'amor en guisa tal
que tormenta
que eu senta
outra non m'é ben, nem mal,
mais la vossa m'é mortal:
Leonoreta,
fin rosetta,
bella sobre toda fror,
fin rosetta,
non me metta
en tal coita voss'amor!
Das que vejo
non desejo
outra senhor se vós non,
e desejo,
tan sobêjo,
mataria hun leon,
senhor do meu coraçon:
Leonoreta,
fin rosetta,
bella sobre toda fror,
fin rosetta,
non me metta
en tal coita voss'amor!
Mha ventura
en loucura
me meteo de vos amar;
é loucura,
que me dura,
que me non posso eu quitar,
ai fremosura sen par:
Leonoreta,
fin rosetta,
bella sobre toda fror,
fin rosetta,
non me metta
en tal coita voss'amor!
Joan Lobeira, Cancioneiro Colocci-Brancuti [BNL],
n.º 224 e 246 bis ou 230 e 232 bis.
in Bailya d'Amor
© Blog da Rua Nove
Silva Tavares (1893-1964), Bailya d'Amor (1933)
Capa de Eduardo Malta (1900-1967)
Sedia la fremosa seu sirgo torcendo,
sa voz manselinha fremoso dizendo
cantigas d'amigo!
Sedia la fremosa seu sirgo lavrando,
sa voz manselinha fremoso cantando
cantigas d'amigo.
– Par Deus de Cruz, dona, sei eu que avedes
amor mui coitado que tan ben dizedes
cantigas d'amigo.
Par Deus de Cruz, dona, sei eu que andades
d'amor mui coitada que tan ben cantades
cantigas d'amigo.
– Avuitor comestes, que adevinhades.
Estevam Coelho, Cancioneiro da Vaticana, n.º 321,
e Cancioneiro Colocci-Brancuti [BNL], n.º 720.
in Bailya d'Amor
© Blog da Rua Nove